woning SPS
Achter de barokke straatgevel verwachten we alles behalve een hedendaagse groene aanbouw. Toch hangt die nauw samen met de oorspronkelijke 19e -eeuwse woning.
Bij de aankoop van een nieuw huis is “uitbreiden” vaak het eerste waar aan gedacht wordt. Maar meer woonoppervlakte leek hier de problemen van de verouderde woning niet op te lossen. Waar wel nood aan was waren de juiste technieken en isolatie. Door het aangebouwde volume terug te brengen naar haar oorspronkelijke omvang kwam er budget vrij om die ingrepen te kunnen doen.
Binnen werden alle latere toevoeging verwijderd. Hierdoor kwamen onder andere de lichtkoepel en appelblauwzeegroene faience weer tevoorschijn. Die kleur werd hernomen in de nieuwe keuken en gaf losjes de aanleiding om de hele achterbouw in een groene geglazuurde baksteen uit te voeren die aansluit bij de kleur van het gras, de klimop en de bomen in de tuin.
In dit soort rijhuizen ligt de badkamer vaak op de verdieping van de achteruitbouw en heeft een raam in de zijgevel. Zo ook hier. Door dat raam te verschuiven naar de achtergevel ontstaat er meer privacy en bovendien een schitterend uitzicht op de monumentale kastanjeboom achter in de tuin.
Tijdens de renovatiewerken kwam in de keuken de originele mozaïekvloer weer tevoorschijn. Op een plaats was deze niet compleet vanwege de natuurstenen uitgietbak die hier gestaan moet hebben. Deze onvolkomenheid werd in het zicht gelaten omdat dat een belangrijk deel van het verhaal van het huis vertelt.